Ik kan het niet.
Ik kan niet blij voor je zijn,
het spijt me, maar ik kan het niet.
Jouw afwezigheid doet zo'n pijn,
ik voel alleen gemis, verdriet.
Het brult en brandt van binnen
en niets maakt mij nog blij,
wat moet ik toch beginnen...
was je maar weer bij mij.
Ik voel me zo schuldig,
dit gevoel wil ik helemaal niet,
het maakt mij zo ongeduldig
en doe ook jou hiermee verdriet.
Nog maar een paar weken,
dan ben je terug, dan ben je er weer,
maar ben ik dan al niet bezweken
onder al dit hartezeer?
Ik mis je zo, het doet zo'n pijn...
Ik wilde dat ik blij voor je kon zijn
maar het spijt me....
ik kan het niet.