onzichtbaar huilend
loop ik uren door de regen
enkel mezelf kan ik bekennen
ik kan er niet meer tegen
diepe eenzaamheid vermoordt
de laatste beetjes hoop op geluk
versplintert mijn dromen
slaat ze een voor een stuk
geen troost of medeleven
is aan mij nog besteed
nog het meest van al wil ik
dat iedereen me gewoon vergeet
dood, ik smeek je
bevrijd me uit dit leven
waarin ik niet eens meer
om m'n eigen verdomde ikje kan geven