de zee is woest
de zee is woest
razend jaagt ze haar golven naar het strand
haar vuisten vol zand beuken op het basalt
als kokend bloed uit een open gescheurde wond
spat het water in mijn gelaat
en spoelt het zoute verdriet van mijn gezicht
ik moet hier zijn, juist nu
je was ineens dood
ik geef mijn herinneringen aan de zee
misschien dat ik volgend jaar
weer genieten kan van haar
dat ze verkwikkend is op een warme dag
maar nu, nu zijn we woest