ik zie tranen in je ogen,
over je wangen, op je lippen
je zegt "ik ben wie ik verloochen"
mijn zelfrespect in stukken op de klippen
je zegt dat je het nu echt gaat doen
naar de hemel, je moeder, het liefst nog deze dag
dan wordt het weer als toen
hier vind je nog geen glimlach
ik wil je wel naar de zon wijzen
maar het lukt me net niet
ik droom weg in een luchtspiegeling
er is geen hoop meer die je ziet
je zegt je hoort alleen de stilte
kil en pijnlijk als altijd
laat mij dan je muziek zijn
kijkend in je ogen zie ik spijt
kijk me aan en luister alsjeblieft
je wilt het maar niet horen
maar op een dag geloof me
zal jouw lach de stilte verstoren