Ik probeer men leven beter te maken,
ik probeer men best te doen.
Ik probeer een reden voor te leven hebben,
ik probeer vrienden te maken.
En op sommige dagen denk ik,
dat het me aardig lukt.
En op de andere dagen denk ik,
dat ik weer in die put gevallen ben.
Iedere keer als ik in haar ogen kijk,
voel ik weer die leegte in mij.
Iedere keer als ik in iem zen ogen kijk,
en dat terwijl die mens gelukkig is,
voel ik weer die leegte in mij.
Het zou zo fijn zijn dat gevoel,
aan de kant te kunnen schuiven.
Maar het lukt niet.
Er is al licht in het duister,
maar toch blijft het nog duister.
En toch doet het nog pijn.
Soms kan ik mezelf uitsluiten.
Kijk dan in iem zen ogen,
en voel gewoon nix.
Geen woede, geen leegte, geen pijn.
NIX
Maar nu voel ik weer leegte, en huil ik weer...
Want ik heb in haar ogen gekeken