( Voor de roos die nooit meer bloeit)
De ochtend was nimmer meer het zelfde
geen brood eten ,geen koffie drinken
meer samen
de stoel aan de andere kant van de tafel
was leeg
Hij ademde een soort sfeer uit
van,van ja hoe zal ik het zeggen
van desolaatheid
de stoel waar jij iedere ochtend
opzat bij het ontbijt
Als een mooie vlinderde fladderde
je elke ochtend naar beneden
nee,nee nooit was er iets lekijks aan jouw
zelfs,bij het wakker worden
had ik al zin om je te zoenen
Maar nu, maar nu mijn lief
zoen ik je voor het laatst
in de kist waarin je ligt
De ochtend was nimmer meer het zelfde
geen kranten die opengevouwen lagen
op de tafel
geen puzzelboekje waar een pen naast lag
Zweedse woordraadsels waren je favoriet
uren kon jij,je daar mee vermaken
vooral als er een glas jus Dórange bij je stond
Maar nu ik hier zo alleen zit
voel ik de kamer zuchten van verdriet
greet1002: | Woensdag, juli 02, 2003 21:24 |
Waaw, de gevoelens borrelen gewoon op in mij! Tis écht heel mooi geschreven xxx Greet |
|
druppeltje: | Woensdag, juli 02, 2003 18:58 |
Heel erg mooi geschreven! xxxjes |
|
Erna Muermans: | Woensdag, juli 02, 2003 11:59 |
herkenning maar dat is het elke dag he... prchtig weergegeven Erna |
|
christina: | Woensdag, juli 02, 2003 00:17 |
prachtig ik val in herhalling maar ja is nu eenmaal zo slaap lekker he |
|
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 02 juli 2003 | ||
Thema's: |