in het licht van de maan zag ik je staan,
een wervelend geluid van bladen die ritselden in het gewaad van de wind
samen met mijn gedachten zweven ze weg naar oorden die je alleen kan voelen
die je alleen kan proeven,
zo zoet als de lucht is,
zo leeg als mijn gedachten zijn,
een zoektocht die ik al jaren aanvecht tegen mijn ziel.
zoekend naar licht
naar wat eens nog realiteit was,
diep als mijn gedachten gaan, dwalend in de vragen van de wereld vind ik mezelf.
kapot gebliksemd door de gedachten die haar blijven achtervolgen,
die haar blijven opwachten
zoekt ze nog steeds naar antwoorden die ze niet vinden kan,
pijn verwaarloosd haar ziel,
maakt haar hele persoon kapot,
ze geeft het op,
beelden versnipperen in
beelden waar ooit nog een waarheid in zat
nu heeft ze geen kracht meer om te streven naar een wereld
die pijnlijk blijft nasmeulen