Een traan rolt over mijn wang,
Er heerst absolute stilte.
Ik vraag me af,
Waarom doe je me dit aan?
De vorige dag keek je nog in m’n ogen.
Maar dat kan nu niet meer…
Je ligt daar op dat witte bed,
Vol met rode rozen.
Ik denk terug aan vroeger,
En nog steeds kan ik niet geloven,
Dat je er niet meer bent.
Het lijkt net of je slaapt,
Kon ik je maar wakker kussen…
Maar dat gaat niet,
Voor eeuwig ben je weg.
Want net als mijn hart
Ben je dood,
En kom je nooit meer terug…