Het vuur in haar ogen
Het vuur in haar ogen is uit,
Gedoofd, daar zij nog amper wist van het bestaan.
Haar geluidloze geschreeuw,
Sterft in haar ziel, als het vaker al heeft gedaan.
En toch zijn er nog kleine vonkjes,
Die haar ogen weer volop zullen laten stralen,
Nu ze haar inwendige gegil,
Gewekt door vertrouwde woorden,
Laat weerklinken in de vrede verhalen.
Leert zij nu stapsgewijs,
Van haar weerwoord en kracht.
En zullen haar vlammen weer branden,
Als kampvuur in een winter nacht.
Het kind wat nooit is geweest,
Zal dan worden gekoesterd,
Haar eigen leven leven,
Alsof het door haar zelf geleefd werd.
| meisje_1991: | Woensdag, oktober 11, 2006 15:44 |
| mooi hoor!!:D | |
| Sheena: | Woensdag, juni 11, 2003 19:20 |
| adembenemend en heej neem je mobiele foon eens op :P Sheen |
|
| pramodah: | Woensdag, juni 11, 2003 09:19 |
| een aangrijpend gedicht, met hoop op de toekomst....... | |
| christina: | Woensdag, juni 11, 2003 00:37 |
van kleine vonkjes ja ze kunnen zo aanwakkeren liefs en knuffie geef mijn sterretje ook eentje he |
|
| Auteur: - The Cowboy - | ||
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2003 | ||
| Thema's: | ||