een blauwe fles van plastic
op een houten tafel
rode kleur
een foto van een zielsverband
de wekker staat op tien uur vijftig
radio aan, hans teeuwen grapt
Dood, hartstikke dood
op de grond
publiek lacht
verdoofd kotsmisselijk
zak ik inelkaar
de wekker loop af
de ambulance overstemt het lawaai
pak wat water
over mijn hoofd
natte haren slaan mijn gezicht
weggesleurd hartstikke dood