Eenzaamheid is een jas dat niemand past.
Mij is hij op de millimeter gegoten.
Sta er beeldig mee.
Jaren lang draag ik die jas al,is nog lang niet versleten.
Wat kwam ging ook weer weg.
Had ik het allemaal maar geweten,paste ik al lang een ander jasje aan.
Eentje van weg gaan van alles om me geen.
Maar vluchten van eenzaamheid kan niet.
Dus trek ik maar verder mijn jas aan.
Staat me toch op het lijf geschreven.
Hoe kon je vroeger weten dat alles zo ging gaan.
De tand des tijd heeft veel laten verstaan.
Maar de toorn van eenzaamheid is altijd om je geen.
Vluchten kan niet meer,naar kijken wel.
Alles went omdat je niet anders kan.
Ooit trek eens een andere jas aan.
Ik trek me terug achter de kraag van mijn jas,laat niemand meer toe.
Dit is mijn weg te gaan niemand kan je helpen.
Het is er elke dag weer,alleen tussen 4 muren.
Eenzaam tussen mensen ,een leegte in je hart.