Dat ik telkens weer
niet wist
waarheen te vluchten
Telkens weer
niet wist
waar mijn rust te vinden
Heeft me afgemat
afgebroken
tegen de grond geslagen
Dat ik telkens weer
toch bleef proberen
toch niet op wilde geven
Telkens weer
op ben gestaan
opnieuw leerde lopen
Heeft me gedachten gegeven
die ik nooit tevoren had
Heeft me doen beslissen
wat geen ander ooit besloot
Dat ik telkens weer
anders doe
dan van mij verwacht
Telkens weer
blijf zorgen voor verassing
de mensen om mij heen
nooit uitleg kan geven
Omdat ik vaak mezelf
niet eens begrijp
Dat ik telkens weer
toch maar ga
Niet meer blijf hangen
in deze cel zonder tralies
Is en blijft mijn leven
zal ook nooit veranderen
zal ik ook nooit
op willen geven
Dat ik telkens weer
niet denk aan morgen
leef om te leven
om niets anders
vaak kan geven
wil niet zeggen
dat ik van niemand houden kan
Dat ik telkens weer...
telkens weer...
telkens weer...
heeft mij doen besluiten
te gaan waar ik nu ga
Weer te vluchten
maar nu misschien voorgoed
Omdat ....
Ik altijd ik zal zijn...
(bedankt, mensen die mij zo het gevoel hebben gegeven...geliefd te zijn...)
Auteur: Dave de Laat | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 20 mei 2003 | ||
Thema's: |