Fluisterende koude wind!
Vertel me waar ik warmte vind,want ik dwaal
eenzaam rond door een lege stad met bevroren ogen
en een verwond hart.
Fluister me koude wind,waar word ik door liefde verblind,
want ik wil de dingen niet meer zien zoals ik ze zag,
wil iemand vinden die mij bemind.
Blaas me naar een droom vrouw,laat me zeilen naar de ware,
zodat ik met gemeende woorden kan zeggen dat ik van haar hou
en samen met haar weg kan varen.
Ik luister naar het fluisterend gezang van je wind,
maar de droevige kou geeft een traan langs een wang en zorgt ervoor dat ik zo intens naar een liefde verlang.
Fluister me wind,waar waai je heen?
Ik ren wel met je mee,ben ik niet zo alleen.
Dagen varen eenzaam voorbij,terwijl zorgen verdrinken.
De toekomst komt dichterbij,terwijl het verleden blijft zinken.
Zet koers richting m'n doel,dwars door alle stormen heen...
Niemand weet hoe sterk ik me voel,
kwetsbaarheid vervangen door het hardste steen.
Een moment in m'n leven,een gedwongen keuze uit meerdere wegen,
om te lopen,om te rennen,naar de zon door de regen,
door bergen,door dalen,om te vinden door te verdwalen,
langs stranden,langs steden, naar een toekomst,
gevolgt door m'n verleden.
Slapende dagen,levende nachten,
vrienden vervagen weg uit m'n gedachten.
Maar ik blijf rennen door alle stormen,
kracht blijft m'n innerlijk vormen.
blazende winden,liefde deed verblinden,
dagen durende uren,Stil gestaan voor de heetste vuren,
geduld deed ze doven en feiten
alleen geloven.Nu nuchter,toen verward,
goed of slecht,een onzeker hart!
Nog steeds belopend de juiste wegen,
op zoek naar de zon,geniet zelfs van de
regen,weet de weg,met geduld kom ik mezelf tegen.
Ik blijf lopen,blijf rennen om de rest van m'n leven te verkennen.
Ik zie het vermogen in m'n ogen,in een spiegel gereflecteerd.
Begin bij je zelf,dus heb ik mezelf maar is binnenste buiten gekeerd.
Stel mezelf vragen,heb ik van m'n fouten geleerd?
Heb ik wat gerespecteerd moest worden gerespecteerd?
Leef ik met normen en waarden,
terwijl ik door stormen in m'n leven voer?
Kan ik mijn daden verklaren?
Want tijdens het varen bestuurde ik het roer!
Ik heb alles zelf aangericht...
Maar toen was alles zo donker en nu pas zie ik het licht...
~Lotus~: | Zaterdag, mei 09, 2009 19:25 |
je hebt het vermogen! en het zal je lukken dikke x |
|
bunnie: | Dinsdag, februari 17, 2004 10:59 |
hmmm prachtig je bent dus altijd al een meester in het dichten geweest en de ware liefde heb je nu vast en zeker al gevonden.. klasse hoor... veel liefs bun |
|
Black Feather: | Donderdag, juni 26, 2003 21:27 |
:oO *leest met mond open* Jezuss...! Wat kan jij schrijven! echt.. prachtig! Dikke kus, |
|
christina: | Donderdag, juni 05, 2003 03:59 |
de wind heeft wat he nou je zal wel begrijpen dat ik dit een mooi gedicht vind :) liefs christa |
|
margot: | Donderdag, mei 15, 2003 01:03 |
indrukwekkend...en nu op naar een mooie toekomst!! liefs,margot |
|
Auteur: xavion | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 14 mei 2003 | ||
Thema's: |