miekemuis: | Zondag, september 04, 2005 14:02 |
Meisje, ik snap hoe je je voelt, echt waar! Meer nog, ik voel me net als jij! Ik kan je aanraden het echt wel iemand te vertellen, waarschijnlijk hebben sommige mensen al wel iets door en zullen ze niet zo geschokt zijn. Denk eraan: gedeeld leed is half leed! Je kan me ALTIJ mailen hoor! Kus, Miekemuis |
|
Wim Meeus: | Donderdag, april 17, 2003 00:13 |
Je weet wat ik denk, je weet wat ik voel, je weet wat ik wil. Luister en je zal horen. Spreek en men zal luisteren. De dag dat jij bent geboren. Kwam men in mijn oortje fluisteren. Het was een engeltje o zo klein. Kwas vader geworden vertelde hij. Die gedachte vond ik heel fijn. Want ze is een droom voor mij. Vanaf toen wilde ik alles voor je doen. Niets is me daarvoor echt teveel. "Maar", zei die engel toen ... Vertrouw ... |
|
Luuk: | Woensdag, april 16, 2003 16:11 |
Hey zonnestraaltje, Het is een gevoel, een naar gevoel. Je voelt je gevangen, omdat je bang bent dat anderen er achter komen, bang dat je daardoor nog meer problemen krijgt. Dat je je armen verbergt kan ik nog wel begrijpen, maar als anderen er achter komen (ik weet het ook) dan zul je echt eerder hulp krijgen dan meer problemen. Het is een hele grote stap, hele hoge drempel, zoiets aan iemand te vertellen. Lang niet iedereen hoeft het ook te weten, maar het is wel belangrijk da |
|
Auteur: Loila*a | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 16 april 2003 | ||
Thema's: |