Een stuk vlees ben ik in je handen
ontleed met een scherp mes
sterven zal ik voor je
het liefst nog vandaag
De aarde rijt ik voor je open
spies hem aan een stalen pen
sterven zal ik voor je
zelfs als je nog niet slaap
Een stuk vlees ben ik in je handen
ach zie mijn bloed toch stromen
in huizen waar bommen opvallen
zal ik me verschuilen
Je naam spel ik achterste voren
hopende dat de kogel je niet raakt
scherven worden verzameld
en neergelegt worden op het plekje
waar de oorlog haar tranen droogt
Een stuk vlees ben ik in je handen
lippen barsten open van
de schrale kou
de kilte uit je ogen doen me
sterven van eenzaamheid
Nachten dwaal ik door de gangen
van het kasteel klop
mijn vuisten tot bloedens open
omdat je mij niet hoort