(Ja Janine, dit wás voor jou...)
Je ging weg, Ver weg van me vandaan,
Zo ver als de maan, Was je gegaan,
Was het nu maar aan, We lagen in dezelfde baan,
Kon ik nu maar staan, En er zeker van op aan,
Dat we samen verdergaan, lopend door de laan,
des levens, Dat deed ik en dat hebben we gedaan,
Je was spontaan, speciaal, Je blik deed me
lachen en zo was het gegaan, Niet anders
Ik mis je lach, Je aanwezigheid, Je lichaam,
Het deed me goed, Zo goed als nooit in mijn bestaan,
Ik liet een traan voor jou, Ging zitten voor het raam,
En dacht hoe je was, Soms ook alleen maar aan je naam,
Aan de tijden hoe het was, Altijd verenigd en tezaam,
Ik geef om je weet je, Het is niet alleen de faam,
Je weet ook wel dat het toch wel heel snel is gegaan,
Maar dan moet je ook wel weten dat ik aan je denk,
Laat me niet in de waan, Je blijft dicht bij me,
En toch ook weer niet zo ver van mij vandaan,
(zie Negatieve Benadering)