Heeft het leven nog zin?
Ik weet het niet.
Kzie het niet meer ik,
want heb alleen verdriet.
Ik heb jou moeten laten gaan,
maar was dat wat ik wou.
Nu ben ik de enige dat het staa,
heel alleen in de kou.
Waarom leven wij?
Waarom zoveel verdriet?
Wanneer zijn wa blij?
De antwoorden ken ik niet.
Al een paar keer,
zag ik het niet meer zitten.
Maar dan gaat het weer,
dan zitte zun maar te pitte.
Ik wil hier zielsgraag weg,
ik heb toch alleen maar verdriet.
Dan kom jij weer met je zeg,
" Alsjeblief zeg dat niet!"
Alle dagen voel ik me rot, aan praten met mijn ouders moet ik ook nie denken. Ze hebbe nooit tijd, dus moet ik maar zien dat ik mezelf kan redden. Nee altijd mijn zus die ze helpen. Endan als je het niet meer ziet zitte zijn ze er. Als het te laat is telkens dan zijn ze er. Maarja zo gaat het eenmaal zekers?