Waarom?
Gitzwarte pupillen in een gouden iris, vragend
verwijdend, in een golf van angst…
Een zweem van verbazing langzaam vervagend…
De goudzwarte strepen als symetrische zonnen die
zacht en glijdend ondergaan…
Die blik van onbegrip omdat hij toch niets
verkeerds had gedaan
Het geluid van de knal is een donderslag,
het vuur in een flits als karmijn zo rood…
Een plas smeltend warm en ademend
maar met de zoete geur van de dood…
Zijn mond geopend in een geluidloze schreeuw…
De ondraaglijke pijn vervaagt en hiermee verdwijnt
de laatste tijger voor altijd uit onze eeuw…
---**---