stromende sneeuw
de regen fluisterde verdronken woorden naar de zwaan.
meegenomen gedachten die zichzelf eigenlijk nooit hebben begrepen,
een horde trompetblazers schalde verre noten over verstoorde utopien
ze verstomden toen het vuur zichzelf verzweeg
de stenen braken waar de rust herschapen was.
een bleke morgen probeerde de eeuwige sneeuwbal tot bedaren te brengen,
herinneringen die hier rusten hebben hun laatste adem uitgeblazen.
ze verworden tot de zee, om uiteindelijk hun weg te vervolgen
en mij opnieuw te raken
meegenomen gedachten die zichzelf eigenlijk nooit hebben begrepen,
een horde trompetblazers schalde verre noten over verstoorde utopien
ze verstomden toen het vuur zichzelf verzweeg
de stenen braken waar de rust herschapen was.
een bleke morgen probeerde de eeuwige sneeuwbal tot bedaren te brengen,
herinneringen die hier rusten hebben hun laatste adem uitgeblazen.
ze verworden tot de zee, om uiteindelijk hun weg te vervolgen
en mij opnieuw te raken
Reacties op dit gedicht
| Laurens Windig: | Woensdag, april 30, 2003 22:54 |
| Bijzonder ja, meer graag! | |
| tim balthazar: | Woensdag, februari 26, 2003 18:58 |
| heeel mooi groetjes tim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: etched | 
|
|
| Gecontroleerd door: bevertje | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||