woorden vervagen in de warmte, terwijl de nacht
de kou probeert te laten winnen van het licht
dat straks weer zal door breken in deze wereld
langzaam neemt de maan de kracht over van dit
op het eerste gezicht lijkende geheel dat aarde heet
gevoelens onuitgesproken proberend de slaap te vinden
die nog ergens rond spookt boven onze hoofden
wachtend op een moment van zwakte van ons hart
ingrijpend in dit leven wat draait om houden van
niet kunnen slapen door de kou die door dringt
tussen de dekens niet het bloed vinden dat klopt
in de aderen die ons lichaam van binnen laten draaien
hopend op een persoon die ons lichaam laat ademen
de keel droog maakt, woorden weg neemt, handen klam
een droom van een bruid die naar haar man mag lopen
en zal struikelen over haar jurk net zoals over haar twijfel
het leven is geen zekerheid die we kunnen kopen
ookal is dat nog steeds de hoop die mensen hebben
black sun: | Donderdag, februari 20, 2003 23:14 |
ik ben nooit zo goed in gedichten met filosofie, maar hier kon ik een aardig beeld van maken. voor zover ik het begreep (sorry :p ) vond ik hem heel goed geschreven! ^_^ veel liefs: Linda |
|
Auteur: violetangel | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 19 februari 2003 | ||
Thema's: |