Mijn droom vervaagt in de duisternis ergens in de regen.
De wind raast.
Ik ben eenzaam als een eiland, in een zee van pijn.
Zo verdrietig alleen.
Het is zo vreemd.
Zal je gezicht me blijven betoveren.
Zal ik jouw hart ooit kunnen veroveren.
Mag ik blijven hopen dat je mij de hand zal reiken
want ik heb steeds geloofd dat mijn angsten toen echt waren.
En ik moet jou vertellen dat ik verdrink in een zee van pijn.
Zo verdrietig, zo alleen.
Het is zo vreemd.