missen
De verscheurende pijn vanbinnen,
Een immens leeg gevoel,
Het besef dat je haar nooit meer ziet,
Bezorgt je tranen en verdriet.
Je nam haar als gegarandeerd,
Dacht dat ze er altijd zou zijn,
Nu is ze er niet meer,
Maar je blijft aan haar denken, keer op keer.
Je denkt aan de dingen die nog moesten komen,
De vele dingen waar ze bij moest zijn,
Nog zoveel dingen samen te beleven,
Ze had nog zoveel te krijgen en zoveel te geven.
Ik wilde haar nog zoveel vertellen,
Hoe ze me troostte,verwende maar vooral hoeveel ik van haar hield,
Maar je weet nooit wat je mist,
Totdat het weg is…
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *amarantha* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 11 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||