Denk je dat ik doof ben het niet voelen kan de wond zo open liggend in de schoot voeten schuifelend over de houten vloeren van je gewezen huis Denk je dat ik bang ben mijn ogen zullen sluiten voor de sluier omringt met helder licht wat met tederheid langs mij heen schuift Denk je dat ik het ooit vergeten kan hoe de druppels koud als ijs drupten langs mijn wangen bij het horen van jouw zachte huilen zwevend door de nacht
Iejoor: | Zaterdag, februari 08, 2003 20:56 |
Schitterend geschreven... Er schuilt zoveel in... Liefs en sterkte, Chiara. |
|
Auteur: Wanita | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 08 februari 2003 | ||
Thema's: |