In mijn eigen wereld,
daar zijn maar enkele geluiden:
stilte en af en toe het gieren van de wind.
Ik ga er een paar maal per dag naar toe,
zonder lange reis te hoeven maken,
zonder dat ik het wil,
maar wel vaak met een aanleiding:
een beeld of een zin uit iemands mond,
doen me soms vallen,
vallen in mn gedachten,
alsof ik in slaap val,
vallen naar mijn eigen wereld
mijn wereld van rust en verder niets te kunnen horen,
dan mn eigen adem.
Alleen harde geluiden of geluiden van dichtbij
dringen door in mn eigen wereld,
maar dan hoor ik ze alsof ze van heel ver komen
Het enige wat ik kan zien
dat is een mistige vlakte
een vlakte waar ook niets is
ik raak in paniek, waar is alles?
ik begin te rennen
te rennen om iets te vinden
iets bekends, iets wat er op de aarde ook is
maar hoe lang ik ook ren, ik vind niets
ik raak nog meer in paniek en begin te trillen
dan opeens...
een schok...
ik voel dat ik naar boven word getrokken
een soort kracht trekt me weg van mijn wereld
en brengt me weer naar de aarde terug
de geluiden worden harder, komen weer van dichtbij
dan kan ik weer zien
ik zit nog steeds op de plaats waar ik zat
het lijkt alsof er niets gebeurd is
niemand heeft gemerkt dat ik weg was, of toch wel?