Stilletjes betrad ze het witte licht
Ze had geen afscheid kunnen nemen
Maar ze wist dat dit het beste was
Een eeuwige toekomst was in zicht
Ze had er alles voor gegeven
Alles wat ze bezat
Zelfs haar leven
Een plek in het nietige werd opgegeven
Voor een almachtige stad
Ze had gehoopt dag te kunnen zeggen
Maar wist dat dat niet kon
Het is nu aan hun om een bloem te leggen
Alvorens ze verder kon