Vriend of vijand?
Waar heb ik dit aan verdiend,
ja had een vader voor me moeten zijn, een vriend
Je had over mij moeten waken,
in plaats van heel mijn innerlijk te kraken
Wat dat betreft heb je echt je vaderrol verzaakt,
hoe ik nu ben, zo heb jij mij gemaakt
Door jou mis ik een groot stuk zelfvertrouwen,
waardoor het voor mij moeilijk is iets moois op te bouwen
Door al jouw vreselijke tirades,
zit mijn lijf nu vol blokkades
Voor jou van ik nooit wat geweest, altijd een nul,
maar dat ik eigenlijk een mooi persoon ben, daarvan had ik als kind geen benul
Je denkt als kind mijn vader spreekt de waarheid,
maar door dat te geloven ben ik een stuk van mezelf kwijt
Om in te zien wie en wat ik ben ga ik nu heel hard knokken,
en dit is vooraf gegaan aan heel veel verdriet en mokken
Ik begrijp nog steeds niet waarom je dit alles hebt gedaan,
waarom je mij hebt belemmerd om gelukkig in het leven te staan
Het is mij echt een raadsel waarom iemand zoiets doet,
en dan nog wel tegen zijn kind, zijn eigen vlees en bloed
Als ik nu naar mijn eigen ventjes kijk,
voel ik me gelukkig en rijk tegelijk
Ik geef mijn lievies allebei een zoen,
en denk bij mezelf zoals jij wil ik het dus absoluut niet doen
Ik hoop dat het me lukt je ooit te vergeven,
en dan kan ik me alleen op mijn ventjes storten en hun alleen het allerbeste geven
Over een tijdje ben ik jou helemaal vergeten en sta ik erboven,
en zal ik niet meer in jouw woorden maar alleen in MEZELF geloven