mensen worden magerder
werken voor 1 euro per dag
een hongerloon, maar ze werken verder
en steeds weer die lach
bijzondere mensen
zijn ze allen, één voor één
hoewel ze een beter leven wensen
hun miserie kent geeneen
een dokter kennen ze niet
ziek zijn is verboden taal
doch leven ze niet in verdriet
dit leven is hen banaal
omstandigheden zijn verschrikkelijk,
zieker worden ze met de dag
lepra en tbc klinken eerlijk
dingen die elk van hen eens zag
ze hebben geen geld
toch geeft men hen een kans
tegen dit bacterieel geweld
in hun ogen verschijnt weer een glans
maar ook al is hun leven zo armzalig
steeds onthalen ze u met een lach
het is toch zo onrechtvaardig
dat men ons met zoveel luxe voorzag!
*schenk hen een glans, en denk aan de damiaan-actie*