‘k voel me eenzaam en alleen,
men bloed wordt koud,
men hart slaat niet meer,
en ik vraag me af: “Waarom?”
Misschien is het omdat jij
me steeds begrijpt,
weet wat ik wil zeggen.
Ook al vind ik de woorden niet.
Misschien is het omdat jij
me kan doen lachen,
wanneer ik me verdrietig voel.
Ook al komen de tranen niet.
Misschien is het omdat jij
me een warm gevoel geeft,
als ik aan je denk.
Ook al knuffelen we niet.
Misschien is het omdat jij
me nu verlaat,
en alles stort in.
Ook al zeg ik je het niet...