We gingen stappen met z'n viertjuhs,
jij ik een vriend en je zus.
Het klikte tussen jou en mij,
jeetjuh wat was ik de terugweg blij.
Al vrij snel trok je bij me in,
jij je twee kids we waren net een gezin.
Financeel ging ik er aan onderdoor,
maar ik geef om jou dus ging ervoor.
Helaas iedereen bemoeide zich met onze relatie,
wat tussen ons zorgde voor frustratie.
We hadden beide veel aan onze kop,
maar door mijn liefde voor jou gaf ik niet zomaar op.
Je wou wat meer ruimte een plekje voor je eigen,
en bij je vader kon je die krijgen.
Niet wetend of het beter was liet ik je gaan,
en hoopte dat onze relatie bleef bestaan.
Maar we groeide meer en meer uit elkaar,
ik voelde me rot van binnen heel raar.
Toen kwam dat moment wat ik had bevreest,
jij kwam mij vertellen dat het genoeg was geweest.
Je maakte het uit en wilde rustig aan doen,
je liep weg en gaf mij die laaste zoen.
Sinds die dag vecht ik voor je liefde,
terwijl onzekerheid mij doorkliefde.
Je zegt dat je mist en van me houd,
maar waarom is mijn hart dan zo koud.
Lieve schat ik blijf vechten voor jou,
omdat ik nog steeds ziels veel van je hou.
Lieve Rosita ik heb je nodig
IK HOU VAN JE!!!