Twee wIldvReemde ogen, staren dwars door me heen.
De afschuw, de afkeer, op mIjn gelaat geSchreven: "Ik Ben alleen'.
JEzelf zien lopen, jezelf zien staan.
Al zo lang over de vloer gekropen, waarom komt hier geen einDe aAN?
Maar het is de vraag die onbeantwoord blijft, het gegil is in de Kiem gesmoord.
DaT alles zo maar verder gaat, alsof het er allemaal bij heeft gehoord.
Soms lukt het me om even door te lopen, maar nog lang niet rechtop.
In mijn wereldje gevangen, doof ik de lichten, sluit m'n deuren en doe het slot er weer op.
HeuS, ik wIl wel leven hooR, ik weet alleen nIet meer waarvoor...
Eenieder lezer bedankt voor het lezen......the harder I fall.....the stronger I rise!!!