kaysie: | Maandag, januari 20, 2003 10:58 |
meid,,echt ontroerend geschreven, maar,je komt er wel meid, en weet dat ik altijd naar je luister!!! kusjes melissa |
|
winnietje: | Maandag, december 30, 2002 18:04 |
Herkenbaar....en mooi beschreven. Al lijkt het geluk ver weg probeer er ondanks alles toch hard voor te vechten. Jij hebt je ouders die je nog begrijpen, dat heb ik zelfs al niet. Als je t nodig hebt of gewoon om even te praten, je kunt me altijd mailen of toevoegen op msn. Heel veel sterkte en al lijkt de zon nog zo ver weg laat dan alsjeblieft een paar kleine straaltjes doorgaan!!! |
|
I love Misty: | Maandag, december 30, 2002 13:22 |
Eem masker, ik ken dat gevoel, mijn ouders begrijpen me niet, niemand begrijpt wat ik diep van binnen voel, ik zit ook vol met opgekropte woede en verdriet... sterkte meis xxx |
|
MPM Melein: | Maandag, december 30, 2002 12:39 |
wat voor gevoel? het gaat wel weer over, het komt wel weer goed, zoek een goede afleiding. sterkte en groetjes Marc | |
The Wizard Of Lightning: | Maandag, december 30, 2002 01:18 |
bij het eind van je gedicht lijkt het alsof je toch de positieve kant opzoekt en dat moet je aanhouden. toch wil ik even reageren op een zin die mij in het oog sprong uit het geheel: "het is net of de rest van de wereld het niets doet" het doet de wereld ook niks. de wereld kent je niet. de wereld is gevuld met weinig helpende mensen. teveel gewetenloze of mensen die het niks willen schelen. Veel sterkte meid. en nog succes met dichten. | |
Auteur: rachel16 | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 30 december 2002 | ||
Thema's: |