De zoldering kleurt zwart
onder mijn nochthans geopende ogen
en ik ontdek nog in het donker
je schaduw
die zich tegen me aandrukt.
Mijn bloed snijdt een laatste keer
mijn slaap.
Je verlaat mijn lippen,
voortaan geschroefd op de oneindige stilte.
De muren worden dikker,
komen dichter.
Gaan ze bezwijken onder die enige aanwezigheid,
jou aanwezigheid,
die ik wil meedragen
tot het einde van mijn gedachten.
En ik heb oneindig veel keren
je gezicht gemaakt met mijn handen,
je naam geschreven op mijn mond,
dat ik nu nog enkel
mijn oogleden moet sluiten,
opdat je in mij je plaats kan nemen,
de plaats van je dood.
Auteur: marc fierens | ||
Gecontroleerd door: Firebolt | ||
Gepubliceerd op: 27 december 2002 | ||
Thema's: |