Het papier wordt beschreven
Door het kopie dat het einde niet haalt
Omdat het penceel stopt
Om onder te gaan
In het debat met de tweede persoon
Omdat de eerste verloor
Niet zag dat het papier was van carbon
Twee keer schrijven
Omdat 1 keer blijkbaar niet genoeg is
En dat is het ook niet
Omdat de kopie de proefdruk werd
En we zagen dat het zo was
Dat het penceel weer wordt gedoopt
Het carbonpapier opzij wordt geschoven
En meerdere bladen aan de boom hangen
Vanaf het eikpunt tot de kruin
Komt de eerste persoon tot uitdrukking
Want die lag in de schaduw onder de sterrenhemel
Na de lange verdoving had ik nooit gedacht
Dat het zou gaan regenen op alles waar ik over liep
En smolt de eerste en de tweede persoon
Naar de derde persoon
Omdat het papier vol was
En het valt nog maar te bezien
Of er ergens wat leeft
Dat het de gave niet bepied
Maar schuilgaat in de struiken
Want de dag gaat voorbij
Omdat het papier is volgeschreven
En het is al overgedaan
Gelijktijdig met de dag
Op carbonpapier
Las ik hier
En de poppen staan tegenover elkaar
Met hun lippen vlakbij
Als gewas dat krimpt
In een sloot met stenen
Maar gezien zijn door de ogen van een bloem
In het gezicht van de lach
De pupil van de vader
Die een herinnering beschreef
En toen moest stoppen
Door een stem achter mij