ookal ben ik steeds bij je,
elke dag
vele uren,
toch mis ik het
de tijd die we samen zijn
de tijd voor ons 2,
niet die de uren die ik je nu zie,
de uren waarin je huiswerkt maakt,
de uren waarin je het huishouden moet doen,
de uren waar je naar een film kijkt met je ouders,
de uren waarin je een game speelt,
de uren waarin je altijd iets moet doen.
ik mis het,
de uren die we samen zijn,
de uren waarin je me zei dat je van me hield,
de uren waarin je je liefde voor me toonde,
de uren waarin ik zeker was dat ik geliefd ben.
de uren waarin ik niets anders meer kon wensen
omdat ik alles wat ik wensen zou al bij me had.
waar zijn dei uren, die liefde, dat gevoel.
ah ja,
is er nog iemand die begrijpt wat ik werkelijk voel?