Het ontrafelende hersenspinsel in mijn hoofd dat gebonden is door een maagzweer kan elk moment ontploffen.
Het adrenalinegehalte stijgt lichtjes in mijn hoofd als ik jou zie.
Mijn reacties laten een onbeduidende onzekerheid zien ....
Zeker van mijn stuk ben ik ook niet
Mijn ik , de ik in mij , mijzelf , de diepere persoon in mij ben ik ook niet
De poetische epathische en romantische dichter in mij komt boven
op dat ene moment ....
een niets betekende en zo alleenstaand iets dat voor anderen helemaal niets waard is , verwaarloosbaar is
Het persoonlijke en innerlijke van mijn individu kan in een klein punt verscholen liggen.
Maar voor één ding zou ik bedwaden bij ochtendgloren
ik ben bang ....
Bang om een eeuwige blijvende en onbeantwoordende liefde tegen het lijf te lopen
een liefde die al eens in mij zo intense familiekring waargenomen is.
Wraakgevoelens komen naar boven , concurrentiale gevoelens tussen hem en mij en een heel klein beetje haar.
hem en mij behoren tot diezelfde eeuwige zonder vete maar zo achterlijke bangelijke passieve .....
Moet men dit een gezellige aangename familiekring heten
Hier in dit pittoreske dorpje met misschien drie onuitdoofbare lichtelijke en geestelijke vlammen die hemels boven ons uitstralen , die nog lang het einde van hun kaarsvet gezien hebben , vol verlangen wachtend .
Een vlammetje van hen moet zelfs nog aanwakkeren , eentje moet nog groeien , één moet nog verbranden en warmte brengen , leven schenken.
Misschien zal jij wel dat kleine aanwakkerende vlammetje zijn ?