Troosteloos heeft de natuur zich nu in een
stilte gehuld,
en moeten we geduldig wachten tot nieuw
leven zich weer onthult.
Een eenzame vogel vliegt nog vlug
voorbij,
op zoek naar een beschermend plekje
met wat warmte erbij.
Wind, regen en de grauwe grijze wolken
beheersen nu de aarde,
maar dat allees heeft ook zijn eigen
waarde.
Want vannacht zullen mijn dromen de wind
weer achterna reizen,
en kom ik terecht in een wereld van
onbekende paradijzen.
Waar ik dan voor even weer gelukkig zal zijn,
zonder al teveel verdriet en pijn.
leen baert: | Donderdag, november 07, 2002 18:48 |
mooi geschreven hoor is gedicht om even bij na te denken groetjes tina |
|
Auteur: knufbeertje01 | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 07 november 2002 | ||
Thema's: |