bloed en tranen
vermengd
dieper en dieper
vallend in een put gevuld met tranen
geen grip meer
tranen blijven stromen
geen lucht meer
boze stemmen schreeuwen het uit
dikke grijze en zwarte wolken
klitten zicht tezamen
vermijden elk straaltje licht
licht, licht
heb ik nodig!
aarde begint te beven
brokstukken komen los
donderend stormend naar beneden
mij bedelvend onder het puin
omsingeld door de duisternis
schaduwen dwalen over me
geesten spoken door mijn hoofd
donderslagen worden oorverdovend
trillend grijp ik naar
het vertrouwde
wolken openen zich
de aarde valt stil
stemmen zwijgen
een laatste traan
vermengd zich
met het nieuwe rode straaltje
op mijn arm