kwade woorden vielen me aan
geen traan die zich veroer
ik was je beste vriend
tot jij het anders wilde
je zette me voor een keuze
je zette me onder druk
je wilde met mij iets beginnen
toen ik het best leuk vond
vrienden zoals geen ander te zijn
ik was zo veliefd op jou
tot ik een naar gevoel kreeg
je keek mij diep in de ogen
en vroeg me je te kussen
of het af te bollen
vragen slopen door mijn hoofd
wat bezielde je?
is dat dan echt het enige waar je aan denkt?
waar ben ik toch mee bezig?
misschien is het beter
weer in mijn schul te kruipen
alle contact met de wereld te vermijden
en mezelf te behelpen
mensen van vandaag denken toch niet na
over wat ze zeggen
ze kwetsen je
en laten je vallen
om aandacht
en voor hun eigen plezier
maar mij raakt het niet meer
je maakte me er immuun voor
'k leef nu wel voort
dan overleef ik het wel
zonder jou
met mezelf
alleen