eenzame vriend
Hij had een missie
De missie van vergetelheid
Ook hij was geboren
om verloren te gaan
Hij dacht vrij te zijn
Maar was de gevangene van zichzelf
O ja, ook hij had iemand
die van hem hield
Zij kon zijn missie niet tegenhouden
Hij liep de eenzaamheid tegemoet
rende weg van de toekomst
Niemand kon hem nog redden
Het was een huilende missie
Maar die had een einde
Zijn moeder vond hem
gestorven van eenzaamheid
In zijn handen geklemd
een dagboek
De missie van vergetelheid
Ook hij was geboren
om verloren te gaan
Hij dacht vrij te zijn
Maar was de gevangene van zichzelf
O ja, ook hij had iemand
die van hem hield
Zij kon zijn missie niet tegenhouden
Hij liep de eenzaamheid tegemoet
rende weg van de toekomst
Niemand kon hem nog redden
Het was een huilende missie
Maar die had een einde
Zijn moeder vond hem
gestorven van eenzaamheid
In zijn handen geklemd
een dagboek
Reacties op dit gedicht
| Soleilke: | Zondag, april 24, 2005 17:19 |
| WOW, prachtig geschreven zeg.... Wat een verdriet moet hij achter hebben gelaten..... |
|
| xxx jan xxx: | Zaterdag, oktober 26, 2002 13:38 |
| Yep...zie ze dagelijks op het station.. xxx jan xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Caroline van Geel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 26 oktober 2002 | ||
| Thema's: | ||