De stoel voor mijn raam,
Geeft mij zicht op de wolken
Die zich langzaam aan mijn zicht
In de lucht voortbewegen.
Zonder ooit eens om te kijken,
Mij een blik waardig te gunnen.
Zetten zij hun leven voort
De figuren die zich aftekenen
In de donkere wolken
Lijken soms op de mensen