Ik las een gedicht en kon het niet geloven,
wat deed ik stom, van onder tot boven.
Ik las en besefte wat ik had gedaan,
over mn wang rolde een traan.
Zij had me nodig,
ik deed vervelend, zij voelde zich overbodig.
Zij dacht dat het aan haar lag,
ik deed stom, terwijl ik haar mag.
Sprak haar nog door de telefoon,
het gesprek liep niet echt gewoon.
Ze was boos op mij,
was ook te begrijpen, ik was niet blij.
Spijt, dat heb ik nou,
Sorry, dat is wat ik zeggen wou.
Schat als je dit heb geleze,
dan zeg ik je bij deze:
Ik geef om je, echt waar,
ook al heb je het heel zwaar.
*** G ***