Uw hele leven moest U lijden.
Met een lieve man, daar aan uw zijde.
Bed in, bed uit, alles ging met pijn.
Had het nog wel zin om in deze wereld te zijn?
Wat was het nut van zo'n ondragelijk leven?
Durfde U gewoon niet op te geven?
Ik mis u wel, maar het is goed.
Het was niet fijn en ook niet zoet.
Maar grauw en grijs en vooral pijn.
Had het nog wel zin om in deze wereld te zijn?
Het waas wel even moeilijk toen U ons verliet.
Het gaf me pijn, leegte en verdriet.
U bent nu vrij en zonder pijn.
Maar in mijn gedachten zult U altijd bij me zijn.