Een tijd gelee,
Zat ik nergens mee.
Vanaf de dag dat mijn mijn moeder met ontgleed,
Wilde ik niets meer te maken hebben met andersmans leed.
Tot nog niet zo lange geleden,
De emoties me gingen opspelen.
Alles zat me toen tot hier,
Ik wilde weg, ver weg van hier.
Het was niet zo dat het door anderen kwam,
Maar pas na een jaar kwamen de emoties los, daar kwam het van.
Iets later ontmoette ik jou,
Iemand heel bijzonder, dat zag ik al gauw.
Ik dacht even,
Jij bent het voor de rest van m’n leven.
Jij en ik hebben erover gesproken,
Sorry ik kan er niets aan doen, er blijven dingen in m’n hoofdrondspoken.
Hieraan denkend voel ik me vrolijk en blij,
En soms denk ik nog wel, was je maar bij mij.
Misschien is het zoals het nu is wel beter,
Want I know I’ll see you later.
Ik heb in mijn hart een speciaal plekje voor je gereserveerd,
En geloof me, je mag je best voelen, vereerd.
Tja het klinkt misschien een beetje mal,
Maar van dat plekje weet ik dat ik het m’n hele leven bij me hebben zal.
Wees niet getreurd, heb geen verdriet,
Ik weet, voor jou ligt er nog heel veel in het verschiet.
Je weet ik sta niet snel open voor een man of een vrouw,
Maar ik weet wel, het is anders met jou.
Jij hebt mij het gevoel teruggegeven,
Om door te gaan en volop te genieten van het leven.
Jij die moest huilen om mij,
Daar kon ik even niet tegen, ik mocht je maar even troostten, dat maakte me absoluut niet blij.
Je weet ik was toen liever even langer bij je gebleven,
Maar je weet ook dat ik dan op het werk problemen had gekregen.
Ik liep de trap af en zonder mededogen,
Sprongen ook mij de tranen in de ogen.
Lieverd ik zie je gauw,
En je weet, voor ALTIJD ik hou van jou. ( je weet wel wat en hoe ik dit bedoel, FRIENDS FOREVER ).