Is het al te laat?
Ik weet niet hoe ik het haar moet zeggen,
Maar ik houd zoveel van haar dat het m'n pet te boven gaat.
Ik zou haar voor de rest van m'n leven in de watten willen leggen.
Maar ik moet snel iets doen, anders is het straks te laat.
Ik weet dat ik haar alle ruimte moet geven die ze nodig heeft,
Maar de onzekerheid is zo groot en ik kan niets doen zonder dat ik mezelf haat.
Het is de schuld van mezelf, van het kwade dat in me leeft.
Maar ik moet snel iets doen, anders is het straks te laat.
Ik kan het gewoon niet over m'n lippen krijgen,
Vier simpele woorden waarover iedereen weleens praat.
Ik begin volgens mij nu naar het paranoïde te neigen,
Maar ik moet snel iets doen anders is het te laat.
OEPS!! Het is al te laat! Of niet? Nee, misschien nog niet.
Misschien weet ze toch dat er iemand die van haar houdt bestaat.
Ligt er dan toch nog hoop voor mij in het verschiet?
Hoe dan ook; ik moet snel iets doen anders is het voor mij echt te laat.