waarom schreef ik ooit dat gedicht voor jou,
"stuur er zo nog maar 100", schreef je dan terug,
weet je nu waarom ik je niet meer vertrouw,
waarom zeg je iets heel anders achter mijn rug.
"1 minuut van je kostbare leven"
offerde je op om mijn gedicht te lezen,
ik had hem helemaal speciaal geschreven
en heb jullie nooit de deur gewezen.
er stond in dat de deur altijd open stond,
en in mijn mailtje terug stond ook zoiets.
gelukkig dat nu optijd ondervond,
van wat erin stond meende je blijkbaar niets
J