Als klein meisje had ik dromen.
Toen ik ouder werd werd dat me ontnomen.
Zomaar in 1 keer moest ik volwassen zijn.
Leerde de betkenis van inelijke pijn.
Zag de leuke kant van het leven.
Maar werd naar de andere kant gedreven.
keek nog 1 keer om,liet nog 1 enkele traan.
Draaide me weg en ben me eigen weg gegaan.
Boeide me niet meer wat mensen zeiden.
Probeerde elka vraag te vermijden.
Als ik nu zo terug denk aan toen.
Zou ik alles zo weer overdoen.
Maar ben nu wat ouder zonder dromen.
En ben er achteraf nog wel goed uitgekomen...
Maar jah dit is weer 1 van die dagen,
dat ik me in het echte leven durf te wagen..