ik had me nog nooit zo eenzaam en verloren gevoeld.
ik dommelde nu en dan in, blij als ik sliep, omdat
ik dan even kon ontsnappen aan de verschrikkingen
van de werkelijkheid.
telkens als ik wakker werd, klampte ik me heel even
vast aan de vage hoop, de hoop dat het allemaal een
droom was geweest.......