Springlevend, stil huilde de hemel tranen,
bellande stil op het afgewaaide herfstblad,
vulde haar met verdriet en woede,
greep de wereld met beide handen vast,
ze regende vurig verlangen naar de waarheid,
baande brandend een weg door de wereld,
zeeën liepen over in oceanen,
meeren overtraden onbegrenst haar oevers,
en rivieren namen mee wat op haar weg kwam,
Gevoelloos slokte het nat met een adem,
de diepste sappen uit de aarde,
stil verlieten de dampen van de lava,
Het hart van de wereld en werden opgezogen,
Enkel het herfstblad dreef verlaten,
over de verwaterde wereld,
op weg naar een stil nieuw leven,
naar eeuwige vrijheid..