beangstigd kijkt ze de toekomst in de ogen,
zoekend om haar kans op overleven te verhogen.
angst overmeesterd haar en kondigt het einde aan,
van haar o zo korte leven, haar hele bestaan.
hij had haar hoop gegeven,
bood haar die kans op overleven.
en toen gaf ze hem eindelijk gewonnen,
denkend dat ze samen haar angst overmeesteren konden.
maar toen kwam de genadeslag,
hij eindigde het van dag tot dag.
zonder antwoord te geven op haar vragen,
die maar in haar hoofd op bleven dagen.
met betraande ogen denkt ze terug aan het verleden,
met nu nog enkel de bittere troost van het heden.
het leven dat langzaam voortgaat,
en zij die als toeschouwer aan de kant staat.