Vrijdag is het zover...de uitslag van de testen.
Ik voel me zo onzeker, de angst om negative uitslagen
te horen heeft me te pakken en worden erger naarmate
de bewuste dag nader komt. Mijn verlangen naar een kind
is misschien te groot, zo groot dat een negatief verslag
mij misschien nog onzekerder en angstiger zal maken.
De laatste consultatie was ook geen echt succes, we werden
overstelpt met allerlei statestieken en cijfers, geen
van ons beiden kon nog helder nadenken, pas toen we
terug in de wagen zaten dringde er toch ietske door,
we zijn al huilend in elkaars armen gevallen, overstelpt
van emoties, de onzekerheid en angst had ons stevig in
zijn greep. De onzekerheid en angst bepalen nu voor
een groot deel mijn gemoed, wat moet ik doen ???
Ik klamp me vast aan mijn verlangens, is dit soms
verkeerd, ik weet het niet, het houd me voor de
moment wel recht en verdrukt mijn angst en onzekerheid.
Onzekerheid ... Angst en Verlangen, waar moet ik het
allemaal gaan hangen ... das een goede vraag.